بغض گلویم را گرفته

بعد از یک تماس تلفنی با خواهرم بغض سنگینی گلویم را گرفت. بیست و پنج سال پیش وطن را ترک کردم و تا به حال او را و دخترش را ندیدم. هراز گاهی به او زنگ می زنم. امروز که زنگ زدم دلم می خواست در نزدش بودم و اورا بغل می کردم. فاصله چقدر بد است. غربت چه سنگین است و انتظار چه طولانی است. دم دم های غروب است  و من هر لحظه غمگینتر می شوم. می روم تا خودم را به درست کردن شام مشغول کنم. خواستم بگم که امروز سخت دلم گرفته!!

چه سخت هم. دلم هوای ایلام کرده؟