ِدشنه‌ِ واپس‌گرائی با هيستری ضد مذهبی غلاف نمی ‌شود. (چرا خانم ايان هيرسی دَک می شود؟)

همنشين بهار

با روی کار آمدن حکومت آخوندی که دین و آئین مردم را نیز به ُصلّابه کشید و ُحرمت کلمات را شکست، برخی از روشنفکران ما که از همدلی و هم آوازی شاه و شیخ در طول تاریخ، دل خونی دارند و بعضاً تصور می کنند دین تریاک توده ها است، اینجا و آنجا در انداختند که فاتحه اسلام را باید خواند. همه بدبختی ها زیر سر مذهب است . هرچه میکشیم از «اسلام سیاسی» است و خلاصه دست دین از سر مردم کوتاه
· تضاد انکارناپذیر فقه سنتی با حقوق بشر،
· رسوم عصر شترچرانی که به اسم اسلام قالب می شود ،
· احکام به اصطلاح لایتغیر اسلامی آن هم در عصری که رنسانس و دوران روشنگری را پشت سر گذاشته و بیش از هر چیز به نوگرایی نیاز داریم ،
· مرتجعینی که جنایات خویش را به خدا و پیامبر نسبت داده و می دهند،
· واپسگرائی جریاناتی چون حماس و طالبان و امثال زرقاوی که از قضا در آغاز، خود امپریالیست ها آنها را پر و بال دادند،
· ماجرای سلمان رشدی و تسلیمه نسرین و آن فتوای مشهور،