هميشه به نوروزماني، اي وطنم!

هميشه به نوروزماني، اي وطنم

دكترتورج پارسي

دشت و دمن خود را مي آرايد، زمين از زير بار گران زمستاني رهايي يافته نفس تازه مي كند . بوي بهار از در و ديوار به مشام مي

رسد . از رنگ هاي گوناگون هم آهنگي ويژه اي به وجود مي آيد كه پرندگان را به ترنم بيشتر وامي دارد
جنوب ايران زودتر در آرايش خود پيشگام مي شود؛ آنچنان كه گويي سنگ ها هم سبز مي شوند و دل سنگشان آبستن همرنگي و همگامي مي گردد و به گفته فرخي سيستاني : نه عجب باشد اگر سبزه دمد از آهن
انسان اين مرز و بوم دل سبز مي شود و اين سبزي و زيبايي رنگين را به شعر و ادب خود مي كشاند، به طوريكه از هر برگ ادب اين سرزمين مي توان بوي باران، بوي سبزه، نواي ملايم ريزش آبشاران و نغمه ي بلبل عاشقش را، ببويي ، ببيني و بشنوي

فرخي گويد :هر كجا در نگري ، سبزه بود پيش دو چشم
هر كـــــجا در گذري ، گل سپري زير دو پا
يا رند شيراز گويد
نفس باد صبا مشك فشان خواهد شد
عالم پير دگرباره جوان خواهد شد
يا به رخ نماي مولانا بنگريم
چاك شدست آسمان، غلغله ايست در جهان
عنبر و مشك مي دمد، سنجق يار مي رسد
باغ سلام مي كند ، سرو قيام مي كند
سبزه پياده مي رود، غنچه سوار مي رسد
و در چنين حال و هوايي است كه منوچهري دامغاني پيشنهاد مي كند
مي خوشبو فراز آور و بربط نواز
ادامه

http://www.savepasargad.com/1.Far/Notes/parsi-noruz.htm