گلبوته های سفید بهاری

نم نم باران
روح مضطربم را نوازش میدهد
باد مرا به دوردست ها می برد
گلبوته های سفیدی
نگاهم را بخود جلب میکند
گلبوته های سفیدی
که از میان خاک تیره
از زیر برف سفید
از دل زمین مرده
از لابلای برگهای پلاسیده و پژمرده
سر بر آورده اند
گلبوته های سفیدی که
سیلی سرخ زمستان را مغرورانه
به باد تمسخر میگیرند
گلبوته های سفید و مقاومی
که نوید آغاز بهاران
و پایان زمستان را
مژده میدهند!!!!!!

زمستان 84طاهره خرمی