گروه خبری ماد

گزارشی تکان دهنده از وضعيت کنونی فلسطينی ها
روز يکشنبه 25 می مصادف با 4 خرداد جلسه ای با همکاری انجمن جباليه در شهر خرونينگن برگزار شد. يکی از سخنرانان اين جلسه خانم خريتا دايزنبرخ همسر رئيس بانک مرکزی اروپا بودند. خانم خريتا دايزنبرخ يکی از فعالين مبارزه برای عليه اشغالگری در فلسطين است.راس ساعت 13.30 جلسه سخنرانی و گفتگو در مورد شرايط کنونی فلسطينی ها با سخنان گرم و پر شور آقای يان کولن ايرانشناس مشهور آغاز شد. آقای يان کولن ضمن توضيح کوتاهی در رابطه با شرايط کنونی فلسيطن بعنوان رئيس انجمن جباليه به همگان خوش آمد گوئی گفتند. ايشان ضمن اعلام برنامه ، اندکی نيز پيرامون تاريخچه و عملکرد انجمن جباليه و سفر يکی از مسئولان اين انجمن به غزه سخن گفتند. انجمن جباليه انجمنی است متشکل از چندين کارمند هلندی که تحت مسئوليت شهرداری خرونينگن عمل ميکند و هدفشان ايجاد يک انجمن و يا پايگاهی برای جوانان فلسطينی در غزه ميباشد. اين انجمن ميخواهد با تاسيس يک پايگاه و تهيه امکانات تحصيلی و الکترونيکی اندکی از عقب ماندگی جوانان اين منطقه بکاهد و به آنها کمکی کرده باشد و توانسته باشد يک رابطه دوستانه با اين جوانان ايجاد نمايد. آقای ديک اسميت هفته گذشته به غزه رفتند و تصميم داشتند که از نزديک با ساکنين غزه ملاقات کنند. اما ايشان و تيم همراه به هيچوجه اجازه ورود به غزه را دريافت نکردند. آقای يان کولن سپس رشته کلام را به آقای ديک اسميت مدير مسئول انجمن جباليه دادند. آقای اسميت چنين اظهار داشتند: آقای اسميت تا بحال چندين بار به غزه سفر کرده است اين بار به وی گفتند که ويزای وی توريستی است و وی اجازه ندارد با ويزای توريستی به غزه برود. در حالی که تا بحال با همين ويزا به غزه سفر کرده بود. بعد از چندين ساعت انتظار پشت پست کنترل غزه به وی ويزای خروج از اسرائيل را دادند. حتی سفارت هلند هم با تلاشهای فراوان قادر به گرفتن ويزا و اجازه ورود به غزه برای او و همراهانش نشد. در شرايط کنونی هيچ فردی حق ورود و خروج به غزه را ندارد و غزه در حقيقت به يک زندان بزرگ مبدل شده است. با فلسطينی ها بعنوان انسانهائی که حق حيات دارند و دارای حقوق انسانی يکسان هستند رفتار نميشود. فلسطين به زندان بزرگی مبدل شده که ديوارهايش هر روز بلندتر و پنچره هايش کوچکتر ميشود. جائی است که سقف آسمان هر روز کوتاهتر و تنها انتخاب ماندن و پوسيدن است. در غزه مردمی زندگی ميکنند که تا چندی پيش تنها آرزويشان بازگشت به سرزمين آبا و اجداديشان بود. پيرمردی که ديگر به بازار نميرود. به خانه دخترش نميرود و نماز هم نميخواند اما اميدش را برای بازگشت به روستای محل تولدش از دست نميدهد.بعد از آقای ديک اسميت آقای ساندر آخترهايس "مشاهده گراتحاد سيفيليانس برای صلح" در مورد زندگی در غزه چنين سخن گفتند. آقای ساندر تابستان گذشته بمدت سه ماه در غزه اقامت گزيدند تا شخصًا شاهد زندگی مردم در غزه باشند. غزه چگونه جائی است؟من خودم از نزديک شاهد درد و رنج مردم غزه بوده ام. غزه جزيره کوچکی است که 42 در صد ان تحت کنترل اسرائيلی هاست. در 48 در صد ديگری که در دست فلسطينی هاست يک ميليون و 400 هزار نفر زندگی ميکنند. در سال 1948 يعنی 55 سال گذَشته اکثر فلسطينی ها از نقاط ديگر قلسطين به اين منطقه رانده شدند و از ان زمان تاکنون اين منطقه بصورت يک زندان بزرگ در آمده است. تا مدتی پيش خارجيان ميتوانستند به غزه بروند. اما از چند هفته قبل، اسرائيل حق ورود و خروج را برای همگان ممنوع اعلام کرده است. در هلند ممکن است 10 درصد کودکان مشکل يادگيری داشته باشند ولی در جائی به کوچکی غزه حدود 20 درصد کودکان مشگل یادگيری و عقب ماندگی تحصيلی دارند. در غزه يک مرکز کنترل است که ناگهانی در طول روز چند بار بسته ميشود. با بسته شدن اين مرکز کنترل، دانشجويان و محصلين امکان شرکت در کلاسهای درس و گاها امتحانات را ندارند. مسئله بيکاری غوغا ميکند. مردان نميتوانند رل اصلی خود را بعنوان پدر، همسر و نان آور خانواده ايفاء کند و اين گونه مسائل باعث ظهور مشکلات عظيم روحی و روانی ميشوند. سپس يک گروه موسيقی دان فلسطينی به نواختن چندين قطعه موزيک پرداختند. اسم يکی از قطعه های نواخته شده "احساس دلتنگی" بود. در اينجا من تنها احساسم را ميتوانم بيان کنم. و يا گاها کلماتی را که فهميده ام زيرا اين ترانه ها به زبان عربی سروده ميشد. . اين قطعه موسيقی بنحو حزن انگيزی آغاز گشت. در لابلای تارهای موسيقی درد، رنج، محنت، آوارگی و اسارت يک ملت به عيان بگوش ميرسيد. صدای فلسطينی در قفسی محبوس به گوش ميرسد.از چشمان فلسطينی خون جاری ميشوددستان ناتوانش ياری ميجويدروح سرکش و بلند پرواز فلسطينی مرا با خود ميبرددريای غم و سوگش مرا به ماتم فرا ميخواندمن امروز دلتنگمدلتنگ وطن، خانه و کاشانه درختان زيتون و سرزمين غصب شدهفلسطينی فرياد بر ميآورد قسم به جنينکه با خونم با روحم و جسمم برای آزادی فلسطين زيباترين وطنم بجنگم.سخنران بعدی خانم خريتا چنين گفت. من طی ديدارم از غزه تصاوير و واقعياتی خِيلی تلخ و تکاندهنده ديدم. فقری که در غزه حاکم است در هيچ کجای دنيا حاکم نيست. من دفعات مکرر شاهد بمبارانهای هلی کوپترهای آپاچی و اف 16 بر روی ساکنان بی پناه غزه و فلسطين بودم. شرايط فلسطينی ها در جنوب غزه و در رفه خيلی وخيم است. هر روز هزاران قلسطينی آواره و بی خانمان ميشوند. صدها خانه در رفه با خاک يکسان شده. بر اساس گزارش سازمان امنيت از آغاز انتفاضه تا آخر مارت امسال حدوداً 8000 فلسطينی آواره و بی خانمان گشته اند. من جزء گروهی هستم که برای پايان دادن به اشغال سرزمينهای فلسطينی فعاليت ميکند. گروه ما با فشار وارد کردن به دولت هلند و ديگر دولتهای اروپائی تلاش ميکند تا اسرائيل را مجبور به عقب نشينی از سرزمينهای فلسطينی و پذيرش قطنامه های تصويبی سازمان امنيت نمايد. تنها با دادن حق قانونی فلسطينی ها يعنی پس دادن سرزمينهای غصب شده به انهاست که صلح پايدار محقق خواهد شد. تا بحال سازمان امنيت به کرات از اسرائيل خواسته است که به مفاد و قطنامه های شورای امنيت احترام بگذارد و حقوق فلسطينی ها را به رسميت بشناسد. اما اسرائيل هيچ قانونی بجز قانون خودش را به رسميت نميشناسد و بدان اهميت نميدهد. اسرائيل از حمايت هم جانبه امريکا برخوردار است و کشورهای اروپائی نيز با نگاه کردن به سوی ديگر در حقيقت همانند سگ دنباله رو و مطيع امريکا و اسرائيل هستند. خانم خريتا با نشان دادن تصاويری از سفر و ديدارشان از مناطق فلسطينی عمق فاجعه، ويرانی و بدبختی يک ملت آواره و رانده شده را نشان دادند. در تصاوير عکس کودکان و جوانانی را ميددی که به گفته خانم خريتا ديگر حاضر به ادامه اين زندگی ذلت بار نيستند و هر روز از خودکشی حرف ميزنند. تصاويری از عروسکهای زير خاک مدفون شده و انسانهائی که هم اکنون هم زير آوار مدفون گشته اند. هم اکنون توسط جمعی از کشورها طرحی در راستای تحقق صلح بين دو ملت تهيه و تنظيم شده است. اين جمع متشکل از اتحاديه اروپا، روسيه، امريکا و سازمان امنيت است که در جهت ايجاد صلح در اسرائيل و فلسطين تلاش ميکنند. جالب توجه انست که همواره از فلسطينی ها تقاضا ميشود که خود را با شرط و شروط تطبيق بدهند و با اسرايئل به خاطر نقض قوانين و شروط هيچ برخوردی نميشود. بر اساس طرح جديد هر دو دولت طی سه مرحله بايستی کارهائی را انجام بدهند که در نهايت به يک راه حل اساسی و نهائی برای حل اختلافات بين اين دو ملت بيانجامد. در حالی که دولتها مشغول اجرای برنامه صلح بين دو دولت هستند. اسرائيل به گسترش کولنيها، مجتمعات ساختمانی و از همه بدتر به ساختن ديواری بين اسرائيل و فلسطين ادامه ميدهد. ساخت اين ديوار از ژون 2002 آغاز گشته و انتظار ميرود که به درازای 115 کيلومتر بيانجامد. اين ديوار قرار است تمام منطقه غرب اردن تا غرب اورشليم و تا نزديکی بيت الحم و رامله را در بر بگيرد. بر اساس طرحهای کنونی ساختمانی وسعت اين ديوار قرار است به 360 کيلومتر در امتداد کرانه های غربی اردن برسد. اگر اين ديوارها ساخته شوند آنگاه در قسمت کرانه های غربی اردن دو تيکه زمين محصورشده فلسطينی بوجود ميايد. يکی در قسمت شمال اورشليم بين جنين و رامله و ديگری در قسمت جنوب اورشليم بين هبرون و بيت الحم. انگاه فلسطينی ها در شهرها و روستا هايشان زندانی خواهند شد. کيلومترها ديوار با بلندی 9 متر که با سيمهای خاردار و ميدانهای مين عبورفلسطينی ها را غير ممکن خواهد ساخت. زمانی که اين طرحها به تخقق برسند ديگر اسرائيل به اهداف خود رسيده، فلسطينیها در سرزمينهای کوچکی محبوس شدند.و اسرائيل به آنها مسلط است. ايجاد ديوار یعنی ساختن همواره کلنی ها در سرزمين فلسطين. آنچه که ما ميبينيم گسترش هر روزه کلنی هادر اسرائيل، ادامه غصب و تجاوز به فلسطينی ها و رد قطنامه های سازمان امنيت توسط اسرائيل است. ما چکار ميتوانيم بکنيم. ما بايد به حرکتها و فعاليتهايمان در راستای تحقق صلح ادامه بدهيم. ما بايد برای متوقف کردن اشغال سرزمينهای فلسطينی ها تلاش کنيم. اشغالگری بايد متوقف شود. در پايان ما از خانم خريتا تقاضا کرديم تا با ما مصا حبه ای داشته باشند و ايرانِيان گرامی را در جريان آخرين تحولات فلسطين قرار بدهند. در آينده کوتاهی ما سعی خواهيم کرد تا شما را د رجريان اين مصاحبه قرار بدهيم.
طاهره خرمی 26 می 2003